Собака и волк

Армянская притча

Однажды крестьянин отправился в лес за дровами. За ним увязалась и его собака. Вместе они вошли в лес. Вдруг появился волк. Он набросился на собаку и хотел ее съесть, но собака со слезами на глазах сказала ему:

– Что сделала я тебе плохого, что ты хочешь меня съесть? Если ты сейчас съешь меня, все равно завтра опять будешь голодным. Давай пойдем к нам домой, там каждый день мне дают хлеб и другую пищу, будем жить вместе.

Волк видит, что собака говорит дело, и согласился. Шли они шли, и, когда подошли к селу, волк заметил, что шея у собаки плешивая, вся в нагноившихся ранах.

– Это хорошо, очень хорошо, братец, что ты так прекрасно живешь, но почему у тебя такая шея?

– Знаешь что, братец, у моего хозяина дурной характер: перед тем как положить передо мной хлеб, он надевает мне на шею цепь, а затем говорит: “Ешь”.

– Нет, братец, я пойду обратно, а ты иди, живи с сытым желудком и с цепью на шее.

Շունն ու գայլը

Հայկական առակ

Մի օր գյուղացին գնաց անտառ փայտի ետևից։ Նրան հետևեց նաև իր շունը։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ հայտնվեց մի գայլ։ Նա հարձակվեց շան վրա և ցանկացավ նրան ուտել, բայց շունը արցունքներն աչքերին ասաց նրան.

– Ի՞նչ վատ բան եմ քեզ արել, որ դու ուզում ես ինձ ուտել։ Եթե դու հիմա ինձ ուտես, մեկ է վաղը նորից սոված կլինես։ Արի գնանք մեր տուն, այնտեղ ամեն օր ինձ տալիս են հաց և այլ ուտելիքներ, կապրենք միասին։

Գայլը տեսնում է, որ շունը լավ բան է առաջարկում և համաձայնվում է։ Քայլում էին նրանք, քայլում և երբ հասան գյուղ, գայլը նկատեց, որ շան վիզը ճաղատ է՝ ամբողջովին թարախակալված վերքերով։

– Դա լավ է, շատ լավ է, եղբայր, որ դու այսքան հիասքանչ ես ապրում, բայց ինչու՞ է վիզդ այսպես։

– Գիտես ինչ, եղբայր, իմ տերը հիմար բնավորություն ունի, նախքան իմ դիմաց հաց դնելը, նա իմ վզին շղթա է հագցնում իսկ հետո ասում՝ կեր։

– Ոչ, եղբայր, ես կգնամ հետ, իսկ դու գնա, ապրի կուշտ փորով և վզին շղթա գցած։