Ըստ մեզ հասած տեղեկությունների՝ Ղրիմի պատերազմում ռուսական բանակի կազմում
կռվել են ոչ միայն ռուսներ, այլև կովկասահայեր, լեհեր, անգամ մուսուլմաններ: 1853 թ-ին Վաղարշապատում Գևորգ Մալինցյանի և Ստեփան Սամսոնյանի ղեկավարությամբ կազմավորվել է 300-հոգանոց կամավորական ջոկատ: Նույն թվականին Շիրակի և Փամբակ-Շորագյալի գյուղացիները կազմել են դրուժինաներ (սովետական կամավորական կազմակերպություն), որոնք պաշտպանել են սահմանները և կռվել հակառակորդի դեմ: Հայ կամավորական ջոկատները 1853 թ-ին մասնակցել են Բաշկադկլարի ճակատամարտին: 1854 թ-ի մայիսին Ավետիս Տեր-Գրեկուրովի նախաձեռնությամբ Նախիջևանում կազմվել է 125-հոգանոց հեծյալ ջոկատ: 1854 թ-ի հունիսին, երբ թուրքական 200-հոգանոց հեծելազորը հարձակվել է Բայանդուր գյուղի վրա, Շիրակի հայ կամավորները, մինչև ռուսական զորքերի օգնության հասնելը, Ի. Թարխանյանի ղեկավարությամբ 10 ժամ մարտնչել են թշնամու գերակշռող ուժերի դեմ: Հայ-վրացական հետևակային և հեծյալ ջոկատներն աչքի են ընկել Ախալցխայի մերձակայքում մղված մարտերում: Կամավորներները քաջությամբ աչքի են ընկել մասնավորապես՝ Քյուրուկ-Դարայի ճակատամարտում: